Bir yere bağlı kalmak ile , bir yere bağlı olmak arasında çok fark var. Buraya aitim , bu şehre ama birisine ait değilim. Güvendiğin insanların yanında olmak farklı bir şey bilirsin , sen neden hiç böyle olmadın. Nefesim kadar yakın..
Çok kısa bir zaman da , belirli bir süre de olsa , beni sevmiştin. Hatırlıyor musun ? O zamanlar işte , güzel olan anlar. Belki de hep o anların tadını çıkarmaktan , geleceği düşünemez olmuştuk. Bir gün bu güzel günlerde bitecek. O zaman ne yapacağız ? sorusunu soramadığım için mi gecelerin arasına sıkışıp kalıyorum. Her gece kendimi tutuyorum , zamanında uzandığın göğüs kafesimi parçalamamak için , en çokta böyle gecelerde istiyorum seni. Göğüsünün tam ortasını ağlamaya yarayan yastık yapmayı , aldığın her nefesi hüzünlü bir melodi gibi duymayı , kendimi yalnız hissettiğim de sana sarılıp ağlamayı , dudaklarında huzuru bulmayı.
Hâlâ çok istiyorum annemin yerinde senin olmanı..