Gittiğin gün sadece sen gitmemiştin oysaki , gülüşlerimi almıştın yanına , sen ile olan düşlerimi. Gittiğinden beri ben eksiğim biraz.. 

Göremedim gerçek seni , neyse ki bu ilk hatam değil. Sen benim en güzel hatamdın. Ama hataydın. Anlam veremiyorum nasıl da her hücrem de hissettim seni. Şimdi yoksun. 

Oysa ne de güzel başlamıştı her şey ; kısacık saçlarınla anlam kattığını düşünürdüm dünyaya. Simsiyah gözleriyle geceyi andırırdı , gülüşleriyle de geceyi aydınlatırdı. Bazen öyle derin bakardı ki , boğulduğumu hissettirirdi çoğu zaman bana..

Belki de yeryüzünde kimsenin kimseyi bu kadar sevemeyeceği bir aşk doğuyordu herkesten habersiz , o şehirde. Şehir güne bir çift fazla giriyordu , şehir mutlu olmasa bile güneş bizim için doğuyordu o sabah. 

Sonra tarifsiz bir his kaplıyordu her yeri , güzel şeylerin sonuna geliyorduk , hissediyordum. Biliyordum ki giden geri gelmeyecekti , yerini yeni insanlar alacaktı belki ama kimse sen ile ben etmeyecekti. 

Başlarda böyle konuşmamıştık oysa ki , ikimiz de hayatın darbesini yemiş insanlardık , anladığını biliyordum. Yanılıyormuşum. Çok sonradan öğrendim , sen yükünü paylaşacak bir omuz arıyormuşsun. Beni sen büyüttün , bunu da kabul ediyorum. Ama sen benle birlikte acılarımı da büyüttün. Diğerlerine verdiğin sevginin yarısını bana verebilseydin eğer , şu an bunları yazıyor olmazdım zaten.  

Ama emin ol sevgilim ; gelmediğin günler senin pişmanlığın olacaktır.

Şimdi ise ;

Seni görürüm diye uyuyamadığım geceler var benim. Aklıma sen geliyorsun diye geçemediğim yollar. Sen giderken yanına kendin hariç her şeyi almışsın meğer. 

Üzgünüm ; bitirmem gereken bir yazı ve öldürmem gereken bir sen var içimde. 

Güzel şeylerin sonuna geldik.. 

İşte böyle güzel bir bahar gecesinde başlamıştı her şey ve sımsıcak bir yaz ayın da bitirmiştik güzel günleri.

Sen gittikten sonra hep kaçıyorum. Gittiğim her şehirde , bir hayat kuruyorum. Sonra o şehirden ayrılırken bir parçamı burada bırakıyorum. Ne kadar parçalanacağım bilmiyorum. Daha ne kadar dayanabileceğim muamma.

Seni düşündükçe korkuyorum böyle geceler de. Bir şeyler engelliyor sana gelmemi. Yokluğun acıtıyor hala canımı , sen kesiyorsun nefesimi.

Hep sol taraftasın diye , sağ tarafa doğru uyuyorum , bazı geceler seninle konuşuyorum. Rüyalarıma giriyorsun sonra sen ve eski güzel günler ,uyanıyorum. O geceler sabah oluyor ne yazık ki , ben sana doyamıyorum.

Dön desem döner misin ?

Derin bir nefes alıyorum , aldığım nefes bile sana kavuşmak için can atıyor iken , senin geriye dönmemen çok can yakıyor.

Gittiğin de daha bir iyi anladım. Sen bana konuşmayı öğretmişsin , emeklemeyi hatta daha fazlası yürümeyi. Ama sen benimle hiç koşmamış gibisin. Kanadı kırık bir kuşu sokağa atmış gibisin. , iyileştirsen ne güzel uçardım oysa ki ben. Sen o günleri ne yazık ki göremeyeceksin.

Ben mutlu olmayı bilmiyorum sevgilim. Ya da mutlu olamıyorum , sanki her gün dünün aynısı gibi geliyor. Sanki her şeyi senle önceden yaşamış gibiyim.

Senin de bilmediğin şeyler var tabi ki. Herkese ve her şeye yeten sen , bana yetemedin mesela. Sen her gece bir şeylere yetememek nasıl bir duygu bilir misin acaba ?

Her sabah aynı acıyla uyanmak ne demek bilir misin ?