Hep bir yıkım , hep bir savaş. Hayatım geleceği kurmakla değil , dünü toparlamakla geçiyor sanki. Bir türlü doğrulamıyorum senden sonra. Ne kadar dibe atmışsın beni. Çırpındıkça boğulan insanlar gibi hissediyorum bu aralar kendimi. Ne dayanacak halim var , ne de yaslanacak bir omuz..

Uyuyorum , sürekli uyuyorum. Orası farklı bir dünya geliyor çünkü bana , orada mutlu oluyoruz seninle  tüm geçmişin hatırına. Uyanınca her şeyin dünün aynısı olduğunu fark ediyorum. Kaldığımız yerden devam. Oysa ne güzel günlerdi birbirimizle nefesimizi paylaştığımız zamanlar hatırlar mısın ?

Hala umut ettiğimi sanma ben de farkındayım o günlerin gelmeyeceğinin , rüyalar da buluşturuyorum sadece bizi. Bir nevi avutmak kendimi , gözümü açtığım da gerçekle yüzleşiyorum. Sen yoksun biliyorum. Hala oralar da bir yerdesin aslında ,  bilmem kaç kilometre uzakta , ama birbirimize gelemiyoruz. Sanki ortamız deniz ve oradan hiç gemi geçmiyor. Senle aynı havayı bile soluyamıyoruz .

Son görüşmemiz de hep uzak durduk birbirimizden , yakın olsak eskiye dönerdik çünkü. Sen de ben de bundan korktuk kabul et. Pişman olmaktan , eskiye dönüp tekrar kendimizi acıtmaktan korktuk. Oysa ben seni ilk gördüğüm anda , nefesimi nefesine eklemek isterdim.

Seninle dertleşiyorum bazen , bazen de eskileri anımsayıp gülümsüyorum. Çevremdekiler anlam veremiyor buna ama ben onları anlıyorum. Bizim sadece seninle içinde bulunduğumuz bir dünya vardı çünkü , kendi dünyamızın palyaçosu olduğumuz zamanlar..

Dediğim gibi bu aralar hep bir yıkım , hep bir savaş. Ne kadar çabalasam da yarınlar hep karanlık. 

Kendimi her topladığım zaman , kendi kendime yetebiliyorum dediğim anlarda bir yıkım başlıyor. Aklıma düşüyorsun her boşlukta , elim telefona gidiyor , hayalini kurarak almış olduğum her soluk biraz daha canımı yakıyor böyle zamanlarda.. 

Geri gelmeni istiyorum , tüm hataları birer birer unutarak , yeniden biz kavramını çıkartmak istiyorum ortaya , bizi parmakla göstersinler eskisi gibi diyorum , illa birimizin gitmesine gerek yoktu ki hem , yaşayarak ta tüketebilirdik biz birbirimizi , haksız mıyım ?

Duruyorum , düşünüyorum seni özlediğimi hissediyorum. Sonra yine bir soru soruyorum kendime , acaba kişiler mi özlenen , yoksa anılar mı ? diyorum. Neden böyle oldu da anıları heba ettik ? 

Neden gidenler geri dönmüyor , neden güzel  günler geri gelmiyor.  Sanırım insan hep bir sorgulama peşinde unutmak için , suçunu hafifletmek için katiller bile kışkırttı diyor baksana. Ben seni giderken kışkırtmış mıydım ? 

Geçmişe dönüp göz atınca , çok uzaklara bakmayınca , geçen yıl bugün bile hala bizim var olduğumuzu görebiliyorum , neden diyorum , neden böyle oldu ? Sorduğum sorunun cevabı yine hava da kalıyor. 

Bilmiyorum sevgilim , inan ki bilmiyorum eski güzel günlerin hatırına mı , yoksa senin beni özlediğin için mi konuşuyoruz bilemiyorum..

Bazen imkansız olan şeyler vardır bilirsin , gidemezsin , göremezsin. Tam da öyle bir durumda bırakmıştın ellerimi. Üzülme gibi kelimeler kullandılar senin ardından , ne kadar salakça konuşuyorlardı insanlar düşündüm. Seni rahatlatan bir ben vardı , beni mutlu eden bir sen..

 Unutma sevgilim , bu omuz , bu yüz seninle çok şey paylaştı. Sen beni aldın , yaralarıma üfledin. Çıkardın daha yükseğe , daha yüksekten aşağıya bıraktın beni. Belki elimden biraz daha sıka tutardın , ben güçlü kalırdım diye sevdim hep seni..

İyi ki varsın demiştin uzun bir zamandan sonra  , senden sonra çok insan söylemişti ama senin ağzından duymak daha bir mutlu etmişti beni. En azından hala iyi ki var olabiliyordum senin için , bu da sevindirici bir şeydi.

İçimi kimselere açamıyorum , kimselere dökemiyorum senden sonra çok biriktim..

'' Sen benim başıma gelen en güzel şeydin , ama unut dedi beni , daha fazla umutlanmadan unut.. ''

Anılar hep eskiye aittir sevgilim dokunamazsın. Ben seni ne kadar unutmaya çalıştıysam da , anılara dokunamadım..

Son cümleleri kurma vakti gelmişti , konuşmayı uzatmak ikimizi daha çok kanatırdı.
''Her zaman sol omuzum senin başına yakın'' dedim.
 ''Seninle konuşmak beni  her zaman rahatlatır''dedin.
''Kendime eksildikten sonra bir şeyler daha kattım , belki  bir gün her şey biriktiğinde birbirimizle tekrar paylaşırız'' dedim
Orada yeniden bittik..

İlk tanışmamızı hatırlıyor musun ? İlk konuşmamızı , ilk bakışmamızı , ilk gülüşmemizi ?

Sende kendine çeken bir şeyler vardı , belki sesin , belki gülüşün , belki yüzün. Ama aşk sebepsiz sayılmazdı , seni sevmek için hepsini sebep saydım. Sevdim , çok sevdim. Nefesimi nefesine ekledim. Kaybedecek hiç bir şeyin yoktu. Ellerini tuttum. Endişelendin , korktun , çünkü sana kaybedilecek bir şey veriyordum  , çünkü sana kendimi teslim ediyordum.. Senle unutuyordum göz kenarlarımda ki çizgilerin sebebini..  Bana bir gün veda edeceksen bunu bir şiirle yapmanı istemiştim senden , çünkü canım en az o zaman yanardı.

Koca bir aile olmuştuk , beraber uyuduğumuz zamanlarda olmuştu. Duvara dönerek uyurdum hep , alışmıştım çünkü yalnızlığa. İnsanlar yalnız olduğunda duvara dönerek uyurlardı ve sen bunu hiç bir zaman anlayamamıştım.

Son günü hatırlıyor musun ? Bilirim hiç bir şeyi kolay kolay unutamazsın sen..

Yine geç kalmıştın sen o güne , seni beklerken çay içmiştim ben yine. Açıktı çayların rengi , benim içim senin kalbin gibi.

Konuştun ; bir fırtına çıktı , göz kenarlarımdaki çizgilerin sebebini hatırladım.. Gitmek istediğini söyledin , sana gitme demedim , diyemezdim. Bir dediğini iki edemezdim , başında söz vermiştim. Kendini ayrılığa o kadar güzel hazırlamıştın ki , bütün zayıf noktalarıma vurmayı tercih etmiştin. Bana bir iyilik yap ve bir daha beni arama konuşmanın son cümlesiydi , bütün yapabileceklerimi tahmin ediyordun , seni kanatmaktan vazgeçirmeye çalışıyordun , bana bir şiirle veda etmiyordun..

Sustun ; sen susunca rüzgarın uğultusu kesildi , daha bir hüzünlendi hava , bıraktı yerini yağmurun gözyaşlarına.

Şimdi ise sevgilim , kahkahalarla gülüyorum bu şehirde olanlara , sende burada olsaydın keşke. Bu kahkahalar sensiz güzel değil inan bana. O günlerden kalan yüzler siliniyor hafızamdan , sadece anılar kalıyor aklımda.

Ve ben sevgilim , her gün aşık oluyorum annemi hatırlatanlara...